Zderzacz Hadronów

Zderzacz hadronów 

Wielki Zderzacz Hadronów (LHC), najpotężniejszy na świecie akcelerator cząstek. LHC został skonstruowany przez Europejską Organizację Badań Jądrowych (CERN), a jego tunel ma długość aż 27 kilometrów. Tunel jest okrągły i znajduje się 50–175 metrów pod ziemią, na granicy Francji i Szwajcarii. Na obrzeżach Genewy CERN naśladuje następstwa Wielkiego Wybuchu, wysyłając wiązki protonów, które uderzają w siebie z prędkością bliską prędkości światła. Jest to największy na świecie eksperyment naukowy, który stara się odkryć tajemnice naszego wszechświata. 

Odkrycie tajemnicy wszechświata 

Wielu naukowców chciało aby powstał ten potężny zderzacz hadronów, jednak pojawiły się pewne głosy niepokoju, mówiące, że podczas eksperymentów może dojść do pochłonięcia całego świata przez tunel czasoprzestrzenny. Na szczęście, wszystkie przeprowadzane badania nie zagroziły istnieniu naszej planety, jednak nie można przewidzieć co będzie wraz z postępującymi odkryciami. 

Zgodnie z pojawiającymi się ciągle doniesieniami, wiemy już, że prawdopodobnie 95% wszechświata jest wciąż nieznane. Bez względu na to, jak bardzo wyrafinowany jest nasz wiek eksploracji kosmosu i automatycznych samochodów, wciąż jesteśmy zdumiewająco ignoranccy w prawie wszystkim we wszechświecie. CERN z wykorzystaniem Wielkiego Zderzacza Hadronów chce to zmienić. Jest to wielkie przedsięwzięcie, które rzuca światło nie tylko na ezoteryczny świat fizyki cząstek elementarnych, ale także na międzynarodową współpracę, cel i postęp.

Niezwykłość zderzacza hadronów

Pomocne przy odkrywaniu powstawania wszechświata zdecydowanie pomaga temperatura panująca wewnątrz tunelu zderzacza hadronów. Mówiąc dokładniej, temperatura wynosi 1,9 K (-271,3 stopnia C), prawie zero absolutne. Kriogeniczny system chłodzenia utrzymuje go w tak niskiej temperaturze ze względu na elektromagnesy nadprzewodników, które wysyłają wiązki protonów pędzące ku sobie w pętli 100 metrów pod ziemią.

Konieczność utrzymania tak niskich temperatur wynika z tego, że w tunelu przeprowadzane są eksplozje ponad 200 000 miliardów protonów z prędkością 11 tys. razy na sekundę. Wiązki protonów krążą wokół pierścienia w przeciwnych kierunkach, aż zderzają się z taką siłą, że generują niezliczone cząstki subatomowe – w tym bozon Higgsa. Zestaw gigantycznych detektorów analizuje następnie niektóre dane z 40 milionów zderzeń na sekundę.

Bozon Higgsa przez niektórych nazywana jest cząstką Boga, jednak ci którzy uważają, że wiara i nauka to odrębne tematy się temu sprzeciwiają. Przed odkryciem Higgsa fizycy mieli teorię, ale nie mieli dowodów na wyjaśnienie, w jaki sposób cząstki elementarne, takie jak elektrony i kwarki, otrzymały swoją masę. Jest mało prawdopodobne, aby bozon Higgsa udowodnił lub obalił istnienie Boga, ale pomaga scementować Model Standardowy: teorię fizyki opracowaną w latach 60., która określa podstawowe elementy budulcowe materii i rządzące nimi siły.

Zderzacz hadronów, a geneza wszystkiego 

Niektórzy z najwybitniejszych europejskich naukowców otworzyli debatę z filozofami i teologami na temat pochodzenia wszystkiego. Podjęto próby poszukiwania wspólnej płaszczyzny pomiędzy religią, a nauką w kwestii początku Wszechświata. 

Jest jak najbardziej możliwe, że zderzacz hadronów stworzył nowe cząstki, dostrzegł dowody nowych interakcji oraz zaobserwował i zarejestrował wszystkie oznaki nowej fizyki. Jest też możliwe, że z powodu naszej nieznajomości tego, czego szukaliśmy, wyrzuciliśmy to wszystko i będziemy ich poszukiwać nadal. Istnieje ogromna możliwość, że to co do tej pory nieznane mogło zostać poznane, a jedynie zostało zignorowane przez naukowców, ponieważ ludzkie moce przerobowe nie są jeszcze gotowe poznać prawdy o tym, czego nie wiedzieliśmy do tej pory. 

Jest także bardzo realna możliwość, że nowa fizyka istnieje, zbudowaliśmy idealną maszynę, aby ją znaleźć, znaleźliśmy ją i nigdy nie zdamy sobie z tego sprawy z powodu podjętych decyzji i założeń czy ignorancji.