Transerfing rzeczywistości

Transerfing rzeczywistości

Transerfing rzeczywistości to niezwykła seria książek autorstwa Vadima Zelanda. Jest to cała seria książek, które składają kilka koncepcji w jedną spójną teorię. W skrócie transerfing rzeczywistości to model widzenia i kontrolowania świata. W wielu kręgach książki te stały się bestsellerem i ikoną ezoterycznej filozofii. 

Wiele pomysłów związanych z transerfingiem było znanych na długo przed Vadimem Zelandem, niemniej jednak ta książka pomaga spojrzeć na świat z zupełnie innej perspektywy. Przed przeczytaniem ważne jest, aby zrozumieć, że transerfing nie jest panaceum na wszelkie nieszczęścia. Sprytnie zastosowany może stać się naprawdę potężnym narzędziem do kształtowania rzeczywistości i urzeczywistniania życzeń.

Podstawowe zasady transerfingu 

Istnieje dwanaście zasad transerfingu – pierwszą z nich jest Przestrzeń wariacji. Zgodnie z koncepcją rzeczywistości opisaną w transerfingu świat posiada nieskończoną ilość wariacji i form rzeczywistości. Oznacza to, że świat można postrzegać jako strukturę informacyjną, która zawiera nieskończoność wariacji materializacji z ich indywidualnymi scenariuszami i dekoracjami. Przestrzeń wariacji można sobie wyobrazić jako rodzaj drzewa z nieskończoną liczbą gałęzi i ich splątań, gdzie każda gałąź (tak zwany sektor) reprezentuje pewną możliwą odmianę. Zeland sugeruje, że nasz umysł podróżuje po liniach w Przestrzeni wariacji jako potencjał energetyczny i materializuje wariację, do której jest dostrojony. 

Pierwsza zasada transerfingu brzmi „Wyeliminowanie energii mentalnej wywołuje materializację zmienności.” 

Oznacza to, że myśli, które przekazujemy, niepozornie przenoszą nas (naszą materialną rzeczywistość, nasze przeznaczenie) na linie i sektory Przestrzeni Zmienności, które dosłownie odpowiadają naszym myślom.

Druga najważniejsza zasada dotyczy Wahadła. Zgodnie z transerfingiem, ludzie myślący w tym samym kierunku tworzą niewidzialne struktury energetyczno-informacyjne, które bezpośrednio wpływają na nas w życiu codziennym. Nazywa się ich „wahadłami” lub „egregorami”. Zasadniczo wahadło jest swego rodzaju kondensatem myśli – duszą rzeczy, idei, doktryny, organizacji, ideologii lub czegokolwiek, co ma wielbicieli, zwolenników, wyznawców i fanatyków.

Istnieje wiele różnych rodzajów wahadeł. Wahadła mogą być religijne, polityczne, rodzinne, narodowe lub korporacyjne. Wahadło może się ujawnić podczas jakiejś masowej imprezy publicznej, na przykład meczu piłki nożnej. Wiele cenionych przez nas rzeczy materialnych zaczyna mieć wahadła, na przykład nowy iPhone czy pieniądze. Kiedy się pojawią, wahadła mogą sprawić, że ludzie, którzy je stworzyli, przejmą kontrolę. Ich jedynym celem istnienia jest czerpanie energii od wyznawców. Im większy popęd, który zasila wahadło energią, tym silniejsze jest wahadło. Jeśli liczba zwolenników maleje, jego wibracje wygasają i zanikają.

Druga zasada transerfingu brzmi: „Aby pozbyć się wahadła, trzeba najpierw przyznać, że istnieje i ma do tego prawo. Należy się uspokoić i stracić zainteresowanie nim, czyli zignorować je. Robiąc to, pozbawimy go energii psychicznej.” 

Pozostałe prawa transerfingu 

Dwie pierwsze zasady są tymi podstawowymi, na których opiera się cała idea transerfingu rzeczywistości, jednak nie są jedynymi. Łącznie praw jest aż dwanaście, a poniżej ich brzmienie: 

3. „Akceptując i przekazując negatywną energię, tworzy się swoje indywidualne piekło. Akceptując i przekazując pozytywną energię, tworzy się swoje indywidualne niebo.” 

4. „Aby znaleźć się w równowadze ze światem zewnętrznym, należy uwolnić się od wahadeł i swobodnie spełniać swoje pragnienia – trzeba zmniejszyć znaczenie.”

5. „Nie należy wpuszczać żadnych negatywnych informacji do swojej warstwy świata, celowo je ignorować, pozbawiać ich uwagi i nie angażować się z zainteresowaniem.”

6. „Konieczne jest słuchanie stanu duchowego dyskomfortu. Jeśli musimy się przekonać, Dusza mówi „nie”.”

7. „Zgodnie z zasadą poruszania się z prądem, wszystko powinno odbywać się w najłatwiejszy i najprostszy sposób.” 

8. „Intencja wewnętrzna (nasza determinacja) musi być skierowana na jedność Duszy i Umysłu. Nasze życzenia są realizowane przez Intencję Zewnętrzną, czyli chęć posiadania, naszą głęboką wiarę i koncentrację na tym, jak cel jest realizowany samoczynnie” 

9. „Warto stworzyć sobie pozytywny slajd przyjemny dla duszy i umysłu. Nie można traktować slajdu jak obrazu, ale żyć na nim, przynajmniej wirtualnie. Często przeglądać go i dodawać nowe szczegóły.”

10. „Wizualizacja w transerfingu to wizja procesu realizacji obecnego etapu na drodze do celu.” 

11. „Krucha dusza jest w nas Świętym Graalem. Aby dostroić swój umysł do słabości duszy, musimy przekonać siebie, że dusza jest przede wszystkim godna miłości.” 

12. „Szczęście przychodzi podczas podróży do celu przez nasze drzwi. Cel to coś, co daje nam prawdziwą przyjemność, coś, co daje uczucie radości, uczucia życia. Nasze drzwi to ścieżka prowadząca do celu, na której czujemy się zafascynowani i zainspirowani.” 

Jest tylko jeden sposób, aby znaleźć swój cel: porzucić ważność, odwrócić się od wahadeł i zacząć słuchać swojej duszy. Kiedy myślimy o swoim celu, nie powinniśmy myśleć o jego prestiżu, niedostępności i środkach do jego osiągnięcia, ale zwrócić uwagę na stan duchowego komfortu. Osiągnięcie jednego głównego celu spowoduje spełnienie wszystkich innych życzeń, a rezultaty przekroczą wszelkie oczekiwania. 

Transerfing ostrzega nas przed niebezpieczeństwem wyboru celu innej osoby. Celem innej osoby jest zawsze przemoc wobec siebie, przymus, obowiązek. Czyjś cel może pojawić się w przebraniu mody i prestiżu, może zwabić swoją niedostępnością. Droga do celu kogoś innego jest zawsze walką. Przejście do czyjegoś celu zawsze zapewnia ucztę w złudnej przyszłości. Osiągnięcie celu innej osoby przynosi rozczarowanie i pustkę, a nie szczęście. Fałszywe cele narzucają nam stereotypy wahadeł. Trzeba przełamać stereotypy i uwolnić od nich umysł.

Jeśli chcemy osiągnąć cel, aby coś udowodnić sobie i innym, to nie jest to dobry cel. Jeśli podjęliśmy decyzję w myślach, ale dusza czuje się nieswojo, cel również nie jest odpowiedni. Dyskomfort duszy to uczucie ciężaru, które jest trudne do zauważenia, ponieważ tonie na tle optymistycznego rozumowania umysłu.