Symbol OM

Om, czyli pierwsza głoska Wszechświata

Sylaba om, zapisywana również jako „aum”, uznawana jest za najświętszą sylabę hinduizmu. Stanowi również jedną z najważniejszych mantr w licznych ścieżkach: wedyjskich, buddyjskich, czy dżinijskich, a także u Sikhów. Według tradycji symbol, oryginalnie przedstawiany jako „ॐ”, jest pierwszą sylabą Wszechświata i wręcz utożsamiany jest z dźwiękiem rozchodzącym się w przestrzeni przy jego powstawaniu. Zgodnie z wierzeniami na początku istnieć miała wyłącznie ciemność, dopiero dźwięk om umożliwił narodzenie wszystkich bogów. Stanowił tak zwaną sylabę-nasienie, czy bidźę. Pod tym względem odpowiada greckiemu pojęciu Logosu. Transcendentalna sylaba utożsamiana jest z osobą absolutnego Wisznu, będącego jednym z najważniejszych dewów hinduizmu. Sylaba om jest często wykorzystywana w ramach hymnów, pieśni i zaklęć, natomiast jej graficzne przedstawienie bywa malowane, rysowane, czy grawerowane na różnych materiałach. Intonacja tego dźwięku jest warunkiem kluczowym dla przeprowadzenia skutecznej medytacji.

Symbolika om

Zgodnie z tradycją om stanowi oczywiście sylabę Wszechświata. Symbolizuje jego powstanie, jednocześnie jest źródłem wszystkiego. Zgodnie z pismami religijnymi jest ostateczną i najwyższą mocą. Dźwięk om jest nie tylko wszechobecny, stanowi również o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Wypowiadany jako „aum” reprezentuje trzy stany świadomości, gdzie „a” oznacza przebudzenie umysłu, „u” jest związane z lekkim snem, natomiast „m” utożsamiane jest z umysłem pogrążonym w głębokim śnie. Om przedstawiony graficznie stanowi talizman ochronny, przede wszystkim dla przywołujących istoty pochodzące z innych wymiarów. Znak ten zapewniać ma harmonię duchową i równowagę trzech stanów umysłu. Według osób praktykujących medytację om jest dźwiękiem, za pomocą którego porozumiewają się z nimi bogowie. Dzięki temu pozwala uwolnić umysł i duszę od stresu i zmartwień. Prowadzi medytującego do osiągnięcia wyciszenia. Kto medytuje om, ma osiągnąć ostateczny cel życia, to jest Mokszę. Ta ostatnia oznacza wyjście poza krąg samsary, czyli zakończenie wiecznej wędrówki.