Yule

Święto Yule 

W większości tradycji Yule jest małym sabatem rozpoczynającym Rok Wicca. To przesilenie zimowe – najkrótszy dzień i najdłuższa noc, jakich doświadczymy na półkuli północnej. Chociaż zwykle obchodzony jest 21 grudnia, dokładny moment przesilenia zmienia się z roku na rok z powodu niewielkiej rozbieżności między kalendarzem gregoriańskim a faktycznym tempem obrotu Ziemi wokół Słońca. Występuje również w różnych godzinach lokalnych, więc w zależności od miejsca zamieszkania może przypadać dzień wcześniej lub dzień po dacie wymienionej w danym kalendarzu. Z tego powodu zakres dat 20-23 grudnia jest często cytowany w źródłach dotyczących Koła Roku.

Yule, festiwal ognia, to czas świętowania powrotu światła. Od tego momentu dni będą się stopniowo wydłużać, aż osiągniemy szczyt mocy Słońca podczas przesilenia letniego. Chociaż przez kilka kolejnych tygodni nadal będzie widać stosunkowo niewiele światła słonecznego, ten Sabat przypomina nam o cierpliwości – ubywająca połowa roku dobiega końca, a ciepło, wzrost i światło znów się pojawią.

Geneza święta Yule 

Znaczenie zimowego przesilenia było znane od tysięcy lat, odkąd ludzie po raz pierwszy zaobserwowali stale zmieniające się wzorce wschodu i zachodu słońca w ciągu pór roku.

Już starożytni Rzymianie, Grecy i Persowie organizowali w tym czasie święta, z których wiele obchodziło narodziny jednego lub więcej bogów. Oczywiście przywódcy wczesnego kościoła chrześcijańskiego zdecydowali, że jest to również dobry czas na świętowanie narodzin Jezusa, ponieważ jedną z ich strategii pozyskiwania nawróconych było dostosowanie ich świąt do już istniejących pogańskich świąt.

Nazwa Yule w rzeczywistości pochodzi od przedchrześcijańskich uroczystości plemion germańskich i uważa się, że została nam przekazana w szczególności ze starożytnych Norsów.

Odrodzenie w Wiccanizmie

W systemie wierzeń Wiccanizmie Bóg odradza się w Yule, umierając w poprzednim Sabacie (Samhain) pod koniec października. Słaba jakość światła słonecznego podczas tych wciąż krótkich dni jest symbolizowana przez Boga w jego niemowlęctwie, dopiero narodzonego i potrzebującego pożywienia, zanim będzie mógł powrócić do swojej pełnej mocy. Bogini, która była w swoim aspekcie Staruchy przez ostatnie kilka miesięcy, jest teraz ponownie w aspekcie Matki, właśnie po narodzinach Boga. Reprezentuje Ziemię, pozostając jeszcze przez chwilę nieruchomą i milczącą, gdy odpoczywa po pracy.

Świętowanie Yule

Jest to święto odnowienia życia, ale w porównaniu do innych sabatów jest to stosunkowo spokojne święto, ponieważ ludzie gromadzą się w ciepłych schronieniach swoich domów, aby się radować i dziękować. W ramach rytuału Yule wielu wiccan ozdabia swoje domy wiecznie zielonymi gałązkami, takimi jak cedr, sosna, cykuta i świerk, a także jasnymi gałązkami ostrokrzewu, szyszkami i inną świąteczną florą zimową.

Świece są oczywiście najważniejsze w tym Sabacie, a tradycje Yule podkreślają kolory czerwony, zielony, biały i złoty.

Odpowiednie są również obrazy Słońca. Ci, którzy mają szczęście mieć kominek, mogą spalić świętą kłodę Yule, jednak palenisko nie jest niezbędne aby rozjaśnić swój dom mnóstwem świec. Co ciekawe, wiele tradycji, które są ogólnie uważane za należące do Bożego Narodzenia – w tym kłoda Yule, udekorowane drzewo, wieńce, a nawet kolędowanie – jest w rzeczywistości zakorzenionych w przedchrześcijańskich tradycjach pogańskich. Jest więc całkiem prawdopodobne, że już od lat świętujemy Yule, nawet jak nie jesteśmy tego świadomi.