Strata dziecka

Strata dziecka

Utracenie swojego dziecka, jest zdecydowanie jednym z najcięższych momentów w życiu każdego rodzica. Niezwykle ciężko jest się otrząsnąć i starać się wrócić do normalnego życia. Niezwykle potężna fala cierpienia, paraliżuje obydwoje rodziców, do tego stopnia, że ciężko jest ponownie odzyskać jakiekolwiek chęci do dalszego życia. Pomimo tego, w jakich okolicznościach doszło do śmierci pociechy, nie da się odwrócić biegu wydarzeń. Ludzie tracą swoje dzieci jeszcze przed narodzinami, czy z powodu ich ciężkiej choroby, nagłego wypadku, samobójstwa czy innych. Nie należy w takich sytuacjach wpędzać się w niekończące poczucie winy, ponieważ wierzę w to, że każdy rodzic chciał dla swojego dziecka jak najlepiej i dokładał wszelkich starań, aby wiodło mu się dobrze. Ludzie umierają w różnych okolicznościach, czasem nagle, a czasem bywa tak, że powoli wiedzą, co je czeka. Traumatyczne przeżycia, siedzą w rodzicach do tego stopnia, że te rany czasem nie mają jak się zagoić. Trzeba pamiętać, że po każdej burzy wychodzi słońce i być może, ten mały promień pozwoli, abyś odnaleźć jeszcze od nowa motywację do dalszego życia.

Jak żyć po śmierci dziecka?

Tak naprawdę, każdy kto przeżył taką stratę, wie z czym się to wszystko wiąże. Kluczowym elementem aby to wszystko znieść, jest po prostu akceptacja tego, co się wydarzyło. Po śmierci każdy człowiek powinien przeżyć pierwszy szok oraz żałobę. Można mieć wrażenie, że całe dotychczasowe życie zaczęło leżeć w gruzach i wszystko, co wcześniej było istotne, przestaje mieć znaczenie. Odpowiadając na wyżej zadane pytanie, chciałabym Ci przedstawić kilka porad, aby wrócić do stabilniejszego porządku.

• Przede wszystkim, musisz przeżyć żałobę. Nie hamuj swoich emocji, wyrzuć z siebie żal, łzy i wszechobecny smutek. 
• Nie zamykaj się na znajomych, staraj się dalej utrzymywać z nimi kontakt. 
• Zawsze pomocnym elementem traumatycznych przeżyć, jest zapisanie się na terapię do psychoterapeuty. 
• Aby uwolnić się od tego bólu, potrzebna jest akceptacja tego, co się wydarzyło. 
• Kolejny etap, to przebaczenie i jest to najprawdopodobniej najcięższe, co Cię może czekać, ponieważ przebaczenie musisz również dać osobie, która miała bezpośredni wpływ na śmierć Twojego dziecka, o ile doszło do takich okoliczności. Kumulowanie nienawiści, czy żalu nie pozwoli Ci nabrać dystansu.
• W zależności od tego, jakie relacje łączą Cię z drugim rodzicem, starajcie sobie wzajemnie nieść wsparcie.
• Pamiętaj, że niezależnie od tego co się wydarzyło, dalej masz dla kogo żyć. Z pewnością otaczają Cię wartościowe osoby, rodzina lub dzieci, zatem dziel się z nimi swoją miłością.
• Nie bój się dostarczać sobie trochę przyjemności, czy rozrywki. Zrób coś dla siebie, znajdź chwilę na relaks i staraj się nie przepracowywać. 
• Co chyba najważniejsze, żyj teraźniejszością, i chyba jest to najlepsza porada dotycząca tej tragedii. 

Drogi rodzicu, niestety nie ma idealnego rozwiązania, na to co zrobić i jak żyć. Tak naprawdę cierpliwość wobec siebie i zrozumienie, jest chyba kluczowym elementem, żeby się otrząsnąć. Choćby się mogło wydawać, w tym przypadku, czas nie zaleczy wszystkich ran, pozostaną one jedynie zabliźnione. Jeżeli każdy nowy dzień będziesz zaczynać od szukania powodów dla jakiejkolwiek motywacji, możesz nagle zobaczyć, że jednak jeszcze coś w życiu może mieć sens i wierzę, że prędzej czy później go odnajdziesz.