Nullofobia

Lęk przed odrzuceniem

Absolutnie nikt na świecie nie chciałby spędzić reszty życia w samotności. Obawy przed byciem porzuconym, rozstaniami i później tęsknotą, bywa często czymś nie do zniesienia. Często, jeżeli człowiek przeżyje dość traumatyczne rozstanie, zaczyna budować na sobie taką skorupę, która sprawia, że się blokuje przed nowo poznaną osobą. Jeżeli człowiek doznaje jednak paranoi oraz obsesji na tym punkcie, to można powiedzieć, że cierpi na nullofobię. Ogólnie ujmując definicję tego zaburzenia, charakteryzuje się ona tym, że boi się być obrzuconym, co w konsekwencji niesie ze sobą wiele nieudogodnień. Jednym z nich jest z pewnością, obawa przed wchodzeniem w bliskie relacje z ludźmi, czyli związek. Lęk ten paraliżuje osoby cierpiące na nullofobię, do tego stopnia, że często mimo bycia zakochaną lub zakochanym, to nie decyduje się tworzyć związku. Odnosząc się również do otoczenia, w którym obraca się osoba cierpiąca na tę przypadłość, to również obawia się tego, że zostanie porzucony przez swoich przyjaciół, czy rodzinę.

Jakie są objawy nullofobii?

Znając definicję tej przypadłości, już z łatwością można wymienić objawy, które są dla niej charakterystyczne:

• pomimo swoich przekonań, osoba ta jest w stanie zrobić wszystko dla innych, czasem absurdalne rzeczy
• jest się bardzo podatnym na manipulację, 
• często sprawia wrażenie, że ogranicza swojego partnera, tak aby go nie stracić z zasięgu wzroku,
• jeżeli jest się samotnym, to może prowadzić do tego stopnia, że może dochodzić do aspołecznych zachowań.

Jakie są przyczyny nullofobii?

Jak wiadomo, to zaburzenie psychiczne, które nie zawsze bierze się znikąd i może mieć już podstawy, które siedzą w człowieku od małego dziecka. Zdecydowanie do przyczyn można zatem zaliczyć:

• traumatyczne wydarzenia, np. utrata bliskiej osoby lub jej śmierć jak było się małym dzieckiem,
• nadmierna opiekuńczość ze strony rodziców,
• brak samodzielności i samo decyzyjności we wczesnych latach,
• bycie chorym na borderline, 
• dziedziczność, 
• paranoja,
• uzależnienia,
• niestabilność życiowa. 

Czy można wyleczyć się z nullofobii?

Przede wszystkim samemu nie możemy się wyleczyć, najważniejsze jest uświadomienie tego problemu i zgłoszenie się o poradę do psychologa, bądź psychoterapeuty. Z pewnością leczenie będzie wymagało długiej terapii i wsparcia rodziny, bądź partnera. Terapia ma na celu pomóc człowiekowi, aby nabrał dystansu i zrozumienia do relacji, które łączą zazwyczaj ludzi i zdanie sobie sprawy z tego, jak to wszystko powinno wyglądać. Kluczowym elementem pozbycia się zachowań nullofobicznych, jest samozaparcie i dążenie do usamodzielnienia. Nie należy się poddawać, mimo często występujących zawahań.

Należy zdawać sobie sprawę z tego, że ludzie są istotni w naszym życiu, lecz najważniejsze jest to, abyśmy się sami ze sobą czuli dobrze. Jeżeli osiągniemy w jakimś stopniu spokój i poczujemy się na siłach, by pokochać przede wszystkim siebie, to już z łatwością będziemy w stanie rozpocząć swoje życie w zdrowej relacji.