Puma punku

Puma punku 

Puma Punku to pozostałości świętego miejsca w dżunglach Boliwii, które przyciąga wiele uwagi. Nazwa oznacza „drzwi pumy” i, o ile archeolodzy wiedzą, Puma Punku było kwitnącym, starożytnym miastem, które powstało gdzieś około 500 i 600 roku n.e. Oto jesteśmy, półtora wieku później, i niepohamowane pogłoski wciąż rosną, że masywne konstrukcje z bloków kamiennych Puma Punku zostały wycięte tak precyzyjnie, że wysoce zaawansowana, starożytna technologia wydaje się być jedynym wyjaśnieniem ich kunsztu.

Położone 70 km na zachód od współczesnego miasta La Paz, Puma Punku znajduje się w wciąż kwitnącym mieście Tiahuanaco, wysoko na pustynnym płaskowyżu Andów, na wysokości ponad 3800 m n.p.m. Tiahuanaco jest ważne w tradycjach Inków, w miejscu, w którym kiedyś wierzono, że powstał świat.

W tej odizolowanej części świata stoją niesamowite gładkie kamienne konstrukcje z precyzyjnie wykonanymi cięciami, czystymi kątami prostymi i fachowo dopasowanymi łączeniami. Megality należą do największych na Ziemi, niektóre ważą kilka ton. Podczas gdy wiele struktur nadal stoi – setki lat po zniknięciu ich mieszkańców, większość budynków jest rozproszona i zniszczona po okolicy, zmuszając naukowców do zastanowienia się, co mogło być rzucone wokół niemożliwie ciężkich budynków.

Próby rekonstrukcji Puma Punku 

Do niedawna, ze względu na stan i rozmieszczenie tak wielu kamieni rozrzuconych po całym krajobrazie, naprawdę nie było sposobu, aby „zobaczyć”, jak mógł wyglądać Puma Punku podczas najlepszych lat. Dzięki pracy naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, mapowanie Puma Punku pozwoliło spojrzeć na starożytne stanowisko archeologiczne z odpowiedniej perspektywy.

Korzystając z danych historycznych, wydrukowanych w 3D elementów i oprogramowania architektonicznego, wirtualna rekonstrukcja Puma Punku umożliwia wgląd w oryginalny wygląd całej konstrukcji.

Konstrukcje stworzone nie tylko przez ludzi? 

Puma Punku był zaawansowanym andyjskim osiągnięciem architektonicznym. Hiszpańscy konkwistadorzy i inni, którzy odwiedzili to miejsce w XVI i XVII wieku, opisali go jako cudowny, choć niedokończony budynek z bramami i oknami wykutymi z pojedynczych bloków.

Puma punku wykazywał poziom rzemiosła, który był w dużej mierze niespotykany w prekolumbijskim Nowym Świecie i często jest uważany za szczyt architektoniczny andyjskiej technologii litowej przed przybyciem Europejczyków. Nawet dzisiaj kamieniarka świątyni jest uważana za tak precyzyjną, że starożytni entuzjaści obcych twierdzą, że została wykonana za pomocą laserów i innych technologii pozaziemskich.

Niezaprzeczalnym faktem jest to, że cały region i jego mieszkańcy byli ważni w starożytnym świecie Ameryki Południowej. Ich kultura była dominującą kulturą dorzecza jeziora Titicaca, z imperium obejmującym ogromne obszary dzisiejszej Boliwii, Peru i Chile. Tuż po drugiej wojnie światowej austriacki archeolog Artur Posnansky miał hipotezę, która znacznie wyprzedziła jego czasy. Jego pisma o kamieniach Puma Punku w Tiahuanaco zostały utrzymane przy życiu przez Grahama Hancocka i innych pisarzy, którzy opierają się na datowaniu tego miejsca przez Posnansky’ego na poparcie swoich teorii.

Posnansky, który pracował w tym miejscu od dziesięcioleci, oszacował, że Puma Punku jest znacznie starszy, niż przypuszczali naukowcy. Badając ruiny i ich związek z gwiazdami, archeolog określił, że mają one 15 000 lat. Podobnie jak w przypadku wielu dziedzin, w których znajdują się wykonane konstrukcje o takiej wadze i rozmiarze – niektóre z nich mają ponad 6 metrów wysokości i dziesiątki tysięcy kilogramów – sceptycy akademickich wniosków zaczynają od tych samych pytań: „Jak te konstrukcje zostały zbudowane i kto tak naprawdę je zbudował?”

Pozostaje pytanie, jak prymitywni ludzie mogli tworzyć gładkie i nieskazitelne kąty proste i okrągłe otwory w kamieniach Puma Punku za pomocą prymitywnych młotków i dłut. Nawet dzisiaj modelowanie tych megalitów można wykonać tylko za pomocą zaawansowanych pił diamentowych i wierteł. Czy byli tam starożytni kosmici Puma Punku, których technologia pozostaje ignorowana?