Sybilla przepowiednie

Obserwuj mnie tutaj:

Sybilla i jej przepowiednie 

Współcześnie mianem Sybilli oznacza się wieszczkę czy prorokinię, która ma zdolności do przepowiadania przyszłości. Początkowo była tylko jedna, jednak z czasem – kolejne prorokinie otrzymywały także to imię, między innymi królowa Saby. Jest ona najbardziej znaną Sybillą, jednak najbardziej czczoną była wieszczka z Erytrei – Sybilla Kumańska. 

W starożytności Sybille były prorokiniami związanymi z konkretnym miejscem. Wiele z ich proroctw odegrało kluczową rolę w określeniu kierunku ważnych wydarzeń. Chociaż istniały różnice w zależności od miejsca i czasu, wszystkie Sybille wydają się mieć pewne cechy wspólne. Zawsze były starszymi kobietami. Przekazywali swoje proroctwa w ekstatycznym stanie, pod mocą określonego bóstwa (często Apollina) i zwykle kojarzono je z określoną starożytną wyrocznią lub świątynią.

Sybilla Kumańska i jej legenda 

Sybilla Kumańska zyskała swoje moce, przyciągając uwagę boga słońca Apolla, przedstawionego jako robiący to na obrazie Salvatora Rosy. Apollo zaoferował jej wszystko, jeśli spędzi z nim jedną noc. Prosiła o tyle lat życia, ile ziarenek piasku mogłaby wcisnąć w jej dłoń. Bóg słońca się zgodził; Sybilla, ciesząc się, że wygrała – odmówiła jego zalotom. Potem została przeklęta przez spełnienie jej marzenia – życie wieczne bez wiecznej młodości. Powoli skurczyła się w kruche, nieśmiertelne ciało, tak małe, że mieściło się w słoiku. Jej pojemnik wisiał na drzewie; Sybilla oczywiście nie potrzebowała jedzenia ani picia, bo nie mogła ani głodować, ani umrzeć z pragnienia. 

Jej jaskinia znajdowała się w pobliżu miasta Cumae na zachodnim wybrzeżu Włoch, w tym samym miejscu co świątynia Apolla. Odegrała ona kluczową rolę w dwóch wydarzeniach związanych z założeniem, powstaniem i dalszym sukcesem Rzymu. Po pierwsze, zgodnie z tradycją była kobietą, która sprzedała księgi Sybillińskie ostatniemu królowi Rzymu. Po drugie, prorokuje Eneaszowi o jego przyszłości we Włoszech i zabiera go do podziemi, aby zobaczyć się z ojcem (który mówi mu, że jego potomkowie znajdą Rzym). 

W starożytności rzymskiej Dionizy z Halikarnasu opowiada historię starej kobiety, która przybyła z wizytą do Lucjusza Tarkwiniusza, ostatniego króla Rzymu. Przynosi ze sobą dziewięć książek, które, jak twierdzi, zawierają proroctwa sybillińskie. Proponuje sprzedaż książek za coś, co wydaje się nieracjonalną kwotą. Król śmieje się z jej absurdalnej ceny. W odpowiedzi kobieta pali trzy książki. Chwilę później kobieta wraca z pozostałymi sześcioma książkami i proponuje, że sprzedadzą je w tej samej cenie, co dziewięć oryginalnych. Król znowu się z niej śmieje, zakładając, że postradała zmysły. Znowu kobieta wychodzi i spala jeszcze trzy książki. Niezrażona uporem króla kobieta wraca z trzema pozostałymi książkami. Proponuje królowi sprzedaż trzech książek za tę samą cenę, co oryginalna dziewiątka. Tym razem król się nie śmieje i kupuje od kobiety książki. 

Po całej sytuacji kobieta znika. 

Przepowiednie Sybilli 

Sybilla Kumańska spisywała swoje przepowiednie na liściach, które następnie umieszczała u wylotu swojej jaskini. Jeśli nikt nie przyszedł, aby je odebrać, były rozproszone przez wiatry i nigdy nie przeczytane. Pisane skomplikowanymi, często enigmatycznymi wersetami, te „Liście Sybilli” były czasami oprawiane w książki. Dokładnie tak powstały księgi sybillińskie. 

Mieszkańcy Rzymu przeszukiwali świat w poszukiwaniu proroctw, które zastąpiłyby liście Sybillińskie, ale nie byli w stanie znaleźć żadnego. Okazało się, że sama Sybilla zniknęła. Tak więc pozostawiono wolną drogę do produkcji proroctw pseudo-sybillińskich, dochodowego biznesu do końca Cesarstwa Rzymskiego.

Najpotężniejsze i najważniejsze przepowiednie znalazły się w księgach. To one decydowały o wielu ważnych sytuacjach państwowych. 

Obserwuj mnie tutaj: