Malachiasz

Święty Malachiasz 

Święty Malachiasz to słynny arcybiskup i legat papieski, uważany za dominującą postać reformy kościoła w XII-wiecznej Irlandii. Malachiasz kształcił się w Armagh, gdzie został wyświęcony na kapłana w 1119 r. To właśnie tam ugruntował swoją reputację jako reformatora, przekonując irlandzki kościół katolicki do zaakceptowania reformy papieża Grzegorza VII, która ogarnęła kontynent europejski. 

W 1139 roku udał się do Rzymu, gdzie papież Innocenty II mianował go legatem papieskim w Irlandii, ale jednocześnie odmówił przyznania paliuszu. Gdy Malachiasz udał się po raz kolejny by złożyć wniosek o paliusz, zmarł w Clairvaux w ramionach Bernarda. 

Uznaje się, że nie są znane żadne pisma Malachiasza, jednak fałszywie przypisuje się mu Proroctwo Papieży. Jest to lista opisów pasująca do papieży od połowy XII wieku do końca czasów. Lista rozpoczyna się od zdania opisującego Celestyna II. Zwolennicy wierzą, że na liście poza papieżami znajdują się także niektórzy antypapieża. 

Przepowiednia Malachiasza 

Świętemu Malachiaszowi przypisuje się przepowiednię dotyczącą wszystkich papieży od XII wieku. 

Obecnie przeważa pogląd, że są to wyszukane fałszerstwa, prawdopodobnie popełnione przez szkołę jezuitów w XVII wieku. Opiera się to na wyraźnym stosunku haseł do różnych papieży aż do tego okresu oraz na potrzebie znalezienia skośnych odniesień (takich jak motto papieskiej diecezji), aby dane motto pasowało do konkretnego papieża. Włączenie antypapieży również wydaje się przemawiać przeciwko autentyczności proroctw.

Niemniej jednak, gdy każde nowe konklawe przychodzi i odchodzi, ludzie zaczynają się trochę denerwować, ponieważ lista zostanie wkrótce wyczerpana. Najwyraźniej w 1958 roku, przed konklawe, które miało wybrać papieża Jana XXIII, kardynał Spellman z Nowego Jorku wynajął łódź, napełnił ją owcami i płynął w górę i w dół Tybru, aby pokazać, że jest „pastor et nautor”, motto przypisane następnemu Papieżowi w proroctwach. 

Zgodnie z przepowiednią obecny papież może być przedostatnim papieżem Glorią Olivae („Chwała Oliwek”). Należy jednak zauważyć, że niektórzy komentatorzy na przestrzeni wieków wskazywali, że nic nie mówi, że między Glorią Olivae a Petrusem Romanusem nie będzie papieży. Być może między nimi będzie długa kolejka papieży. 

Wizja Malachiasza 

Mimo iż obecnie uważa się, że może to być fałszerstwo, zwolennicy twierdzą inaczej. Malachiasz podczas pobytu w Rzymie otrzymał (według opata Cucherata) dziwną wizję przyszłości, w której ukazała mu się długa lista znamienitych papieży, którzy mieli rządzić Kościołem do końca czasów. Ten sam autor mówi, że św. Malachiasz przekazał swój rękopis Innocentemu II, aby pocieszyć go w środku jego udręk, i że dokument ten pozostał nieznany w archiwach rzymskich aż do jego odkrycia w 1590 r.

Zostały one po raz pierwszy opublikowane przez Arnolda de Wyona i od tamtej pory toczy się wiele dyskusji na temat tego, czy są one prawdziwymi przepowiedniami św. Malachiasza, czy fałszerstwami. 

Prorocze opisy 

Te krótkie prorocze opisy, w liczbie 112, wskazują na pewne zauważalne cechy wszystkich przyszłych papieży od Celestyna II, który został wybrany w roku 1130, aż do końca świata. Są wypowiadane pod mistycznymi tytułami. Tym, którzy podjęli się interpretacji i wyjaśnienia tych symbolicznych proroctw, udało się odkryć jakąś cechę, aluzję, punkt lub podobieństwo w ich zastosowaniu do poszczególnych papieży, czy to w odniesieniu do ich kraju, ich nazwiska, herbu lub insygniów, czy też ich urodzenia. -miejsce, ich talent lub wiedza, tytuł kardynała, godności, które posiadali itp.

Na przykład przepowiednia dotycząca Urbana VIII to lilia i róża; pochodził z Florencji i na ramionach Florencji figurował fleur-de-lis; miał trzy pszczoły zdobione na jego tarczy, a pszczoły zbierają miód z lilii i róż.

Imię to często współgra z niezwykłymi i rzadkimi okolicznościami w karierze papieża, tak więc Peregrinus apostolicus (papież pielgrzym), który wyznacza Piusa VI, wydaje się być zweryfikowany przez jego podróż papieża do Niemiec, przez jego długą karierę jako papież i jego wygnanie z Rzymu pod koniec jego pontyfikatu. 

Ostatnie z tych proroctw dotyczy końca świata i brzmi następująco: „W ostatecznym prześladowaniu Świętego Kościoła Rzymskiego będzie królował Piotr Rzymianin, który będzie pasł swoją trzodę pośród wielu udręk, po których siedmiopiętrowe miasto zostanie zniszczone, a straszny Sędzia będzie sądził lud. Koniec.”

W odniesieniu do Petrusa Romanusa, który według listy św. Malachiasza ma być ostatnim papieżem, zauważono, że proroctwo nie mówi, że żaden papież nie będzie interweniował między nim a jego poprzednikiem, mianowanym Gloria olivae. Mówi tylko, że ma być ostatnim, abyśmy mogli przypuszczać tylu papieży, ilu nam się podoba, przed „Piotrem Rzymianem”. Cornelius a Lapide odwołuje się do tego proroctwa w swoim komentarzu o Ewangelii św. Jana i „O Apokalipsie”, stara się obliczyć według niego pozostały czas.