Prekognicja

Prekognicja  

Prekognicja z łacińskiego oznacza „wcześniejsze zdobycie wiedzy”. Innymi nazwami z jakimi można się spotkać są predykcja czy widzenie przyszłości. Jest to parapsychologiczna zdolność do zobaczenia przyszłości, bez możliwości wcześniejszej dedukcji, przewidywania i nie wynikająca z informacji jakie się posiada w obecnej chwili. 

Tak jak w innych przypadkach różnych zjawisk parapsychologicznych, tak i w tym przypadku brakuje jakichkolwiek potwierdzeń naukowych. W związku z niewystarczającymi dowodami prekognicja uznawana jest za pseudonaukę. Nie zmienia to jednak faktu, że sporo osób wierzy w przewidywanie przyszłości. Pomimo braku dowodów, ludzie wierzą, że przewidywanie przyszłości jest prawdziwe i szeroko opisywane w środowisku parapsychologów. 

Zjawisko prekognicji 

Według niektórych teorii, prekognicja narusza zasady tak zwanych przyczynowości. Zgodnie z tymi zasadami, każda przyczyna ma swój skutek, a prekognicja zaburza tę zasadę, ponieważ dzięki przewidywaniu przyszłości pojawia się możliwość wiedzy o skutku, bez znajomości przyczyny. 

Prekognicję można podzielić na dwa poziomy: osobisty i ponadosobisty. Prekognicja osobista ściśle związana jest z przyszłością tej jednej, konkretnej osoby. Z kolei ponadosobista skupia się na wydarzeniach dotyczących społeczeństwa, zjawiskach politycznych czy gospodarczych. Ponadto możliwość prekognicji można podzielić na natychmiastową oraz oddaloną w czasie. Natychmiastowa polega na zdolności zobaczenia zdarzeń, które mogą pojawić się w krótkim czasie – tzn. kilku minut, a oddalona w czasie przewiduje zdarzenia mające nastąpić trochę później, np. rok. 

Zdolność do widzenia przyszłości odbywa się zazwyczaj w odmienionych stanach świadomości tj. medytacja, trans czy sen, w trakcje czynności mantrycznych. Czynnościami mantrycznymi jest stawianie tarota, dywinacja czy kartomancja. 

Prekognicja osobista natychmiastowa często może być wynikiem zdolności do szybkiego analizowania i prognozowania aktualnych zdarzeń. W takich wypadkach osoba doświadczająca tego może mieć wrażenie, że wie co się za chwilę wydarzy, ale to bardziej wynik tych analiz niż faktyczne przewidywanie przyszłości. 

Prorocze sny 

Już w czasach starożytnych prekognicja była identyfikowana z proroczymi snami. Sny te były różnego rodzaju proroctwami, wróżeniem oraz uczuciem „przeczucia na jawie”. Sam Arystoteles prowadził swoje badania na proroczymi snami. Z jednej strony twierdził, że jest możliwe iż część snów może być wizją przyszłości, ale z drugiej strony uważał, że większość snów to zazwyczaj zbieg okoliczności. 

Na początku dwudziestego wieku, brytyjski naukowiec, uważał, że ma prorocze sny. Opracował pewne techniki, które pomogły mu w rejestrowaniu i analizowaniu ich, poprzez identyfikację powiązań pomiędzy własnymi doświadczeniami w przyszłości, a swoimi snami z wcześniejszego czasu. Z jego doświadczeń wynikało, że 10% snów miała elementy prekognicji. Postawił tezę, że każdy człowiek ma sny prorocze, ale tego nie pamięta lub nie zwraca na to uwagi. Przez kolejne lata prekognicja była przez wielu badana, jednak nikomu nie udało się niczego udowodnić.