Porównywanie siebie do innych

Porównywanie się do innych…

Każdy z nas jest inny. Każdy z nas wyróżnia się indywidualnymi cechami osobowościowymi, indywidualnym sposobem myślenia, indywidualnym odczuwaniem konkretnych sytuacji. Każdy z nas podejmuje indywidualne decyzje i zachowuje się zgodnie ze swoją naturą, swoimi przyzwyczajeniami. Każdy z nas ma również określone zdolności, indywidualne zainteresowania i ma w sobie to coś, co odróżnia go od innych. Jesteśmy indywidualistami, choć żyjemy wśród innych ludzi.

Czy powinniśmy porównywać siebie do innych ?

Każdy z nas zna swoje słabości. Można powiedzieć, że nasze słabości jesteśmy w stanie bardziej dostrzec niż nasze zalety. Bardzo często to właśnie na słabościach skupiamy swoją uwagę, przez co tracimy poczucie własnej wartości, ponieważ nie potrafimy spojrzeć na siebie od strony naszych zalet. Żyjąc w określonym środowisku, stykamy się z ludźmi, którzy w naszych oczach posiadają te cechy czy umiejętności, których sami pożądamy i których zazdrościmy innymi. W ten sposób, zupełnie nieświadomie, porównujemy się do innych. Dostrzegamy to, że ktoś jest lepszy od nas w czymś, czym sami się zajmujemy. Dostrzegamy, że ktoś innym wyróżnia się talentem, którego sami nie posiadamy. Przez takie porównywanie się do innych sprawia, że nie tylko zaniżamy własną wartość, ale w jakimś stopniu hamujemy swój rozwój. Po co mamy się starać, skoro inni są od nas w tym lepsi? Po co mamy w ogóle coś robić, skoro ktoś inny zrobi to od nas znacznie lepiej. Bardzo często takie poczucie własnej niższości wobec innych zakorzenione jest w tym, czego doświadczyliśmy w dzieciństwie. Często rodzice, chcąc zmotywować własne dziecko do działania, stawiają mu za wzór rówieśników i w ten sposób sprawiają, że ich dziecko, nawet w dorosłym życiu, będzie nieustannie porównywało się z innymi i żyło w cieniu tych, którzy w jego przekonaniu są lepsi od niego.

Porównywanie siebie z innymi jest dla nas zdecydowanie niekorzystne, a nawet na dłuższą metę może być czynnikiem destrukcyjnym dla naszej psychiki. Żyjąc w cieniu innych, których uważamy za lepszych od siebie, zatracamy poczucie własnej wartości, pewności siebie i przede wszystkim czujemy się gorszymi od innych. W ten sposób nie potrafimy nie tylko dostrzec tego, w czym sami jesteśmy lub możemy być dobrymi, jeżeli właściwie pokierujemy swoim rozwojem. Każdy człowiek – jak przystało na indywidualistę – wyróżnia się indywidualnymi zdolnościami, ale nie ma ludzi, którzy są czy też muszą najlepsi we wszystkim. Jeden człowiek może pięknie śpiewać, ale nie potrafi malować. Inny jest doskonałym malarzem, ale nie ma talentu do śpiewania. Nie ma chyba nic gorszego niż ciągłe porównywanie się do innych. Nawet w sytuacji, w której mamy poczucie, że w niczym nie jesteśmy dobrzy. Jest to tylko poczucie – po prostu żyjąc w cieniu innych ludzi, nie odkryliśmy jeszcze tego, w czym możemy być dobrymi, co może nad wyróżnić z tłumu i co może stać się czymś, co będzie nas motywowało do działania.

Zamiast czuć się gorszymi od innych, pozwólmy sobie zaistnieć. Nie warto porównywać się do innych. Warto natomiast starać się poznać siebie, swoje mocne strony, odkryć w sobie talent i rozwijać go. Każdy ma w sobie coś, co odpowiednio rozwijane, może uczynić go dobrym w tym, czym się zajmuje. Świat byłby nudny, gdyby wszyscy byli najlepszymi we wszystkim. Świat potrzebuje różnorodności. Świat potrzebuje nas, ale nie po to, abyśmy porównywali się z innymi, ale byśmy dali mu (i innym) z siebie to, co w nas najlepsze. Musimy czuć się dobrze sami ze sobą, a porównywanie siebie z innymi sprawia, że czujemy się gorzej.

Odpowiedź na pytanie, czy porównywanie siebie z innymi, jest dla nas korzystne, jest jednoznaczna. Nie, nie jest to dla nas ani korzystne, ani nie jest nas w stanie zmotywować do czegokolwiek. Motywacja na zasadzie chcę coś robić, by być lepszym od innych, sprawia, że zaczynamy brać udział w wyścigu szczurów. A nie o to w życiu chodzi.