Ośmioraka ścieżka

Obserwuj mnie tutaj:

Ośmioraka ścieżka

W czwartej szlachetnej prawdzie Buddyzmy znajduje się przewodnik prowadzący do kresu cierpienia: szlachetna ośmioraka ścieżka. Osiem części ścieżki do wyzwolenia jest zgrupowanych w trzech podstawowych elementach praktyki buddyjskiej – moralnym postępowaniu, dyscyplinie umysłowej i mądrości. Budda nauczał ośmiorakiej ścieżki praktycznie we wszystkich swoich dyskursach, a jego wskazówki są dziś tak jasne i praktyczne dla jego wyznawców, jak wtedy, gdy je po raz pierwszy udzielił.

Części ośmiorakiej ścieżki 

1. Właściwe zrozumienie/pogląd 
2. Właściwa myśl 
3. Właściwa mowa 
4. Właściwe działanie 
5. Właściwe źródło utrzymania 
6. Właściwy wysiłek 
7. Właściwa uważność 
8. Właściwa koncentracja/medytacja

Praktycznie cała nauka Buddy, której poświęcił się przez 45 lat, w taki czy inny sposób dotyczy tej ścieżki. Tłumaczył to na różne sposoby i różnymi słowami różnym ludziom, w zależności od etapu ich rozwoju i zdolności zrozumienia go i podążania za nim. Ale esencja tych wielu tysięcy dyskursów rozproszonych w pismach buddyjskich znajduje się na szlachetnej ośmiorakiej ścieżce. Nie należy myśleć, że osiem kategorii lub działów ścieżki powinno być przestrzegane i praktykowane jeden po drugim w kolejności numerycznej, jak podano powyżej. Ale mają być rozwijane mniej więcej jednocześnie, o ile to możliwe, zgodnie z możliwościami każdego człowieka. Wszystkie są ze sobą połączone i każdy pomaga w kultywowaniu innych.

Te osiem czynników ma na celu promowanie i doskonalenie trzech podstawowych elementów buddyjskiego treningu i dyscypliny: etyczne postępowanie, dyscyplina umysłowa i mądrość. Dlatego bardziej pomocne będzie spójne i lepsze zrozumienie ośmiu działów ścieżki, jeśli pogrupujemy je i wyjaśnimy zgodnie z tymi trzema główkami.

Etyczne postępowanie 

Etyczne postępowanie opiera się na rozległej koncepcji uniwersalnej miłości i współczucia dla wszystkich żywych istot, na której opiera się nauka Buddy. Niestety wielu uczonych zapomina o tym wielkim ideale nauk Buddy i oddaje się jedynie suchym filozoficznym i metafizycznym dywagacjom. Budda przekazał swoje nauki dla dobra wielu, dla szczęścia wielu, ze współczucia dla świata.

Według buddyzmu, aby człowiek był doskonały, istnieją dwie cechy, które powinien rozwijać jednakowo: współczucie z jednej strony i mądrość z drugiej. Tutaj współczucie reprezentuje miłość, dobroczynność, dobroć, tolerancję i takie szlachetne cechy po stronie emocjonalnej, czyli przymioty serca, podczas gdy mądrość reprezentuje stronę intelektualną lub cechy umysłu. Jeśli ktoś rozwija tylko emocje, zaniedbując intelektualistów, może stać się głupcem o dobrym sercu; podczas gdy rozwijanie tylko strony intelektualnej i zaniedbywanie emocji może przekształcić człowieka w intelekta o twardym sercu, pozbawiony uczucia dla innych. Dlatego, aby być doskonałym, należy rozwijać obie jednakowo. Taki jest cel buddyjskiego stylu życia: w nim mądrość i współczucie są ze sobą nierozerwalnie związane, jak zobaczymy później.

W etycznym postępowaniu, opartym na miłości i współczuciu, zawarte są trzy czynniki szlachetnej ośmiorakiej ścieżki, a mianowicie: właściwa mowa, właściwe działanie i właściwe źródło utrzymania. Należy zdać sobie sprawę, że buddyjskie postępowanie etyczne i moralne ma na celu promowanie szczęśliwego i harmonijnego życia zarówno jednostki, jak i społeczeństwa. Takie postępowanie moralne jest uważane za niezbędny fundament wszystkich wyższych osiągnięć duchowych. Żaden rozwój duchowy nie jest możliwy bez tej podstawy moralnej.

Dyscyplina umysłowa i mądrość

Następne są dyscyplina umysłowa oraz mądrość. Dyscyplina umysłowa, która obejmuje trzy inne czynniki ośmiorakiej ścieżki: właściwy wysiłek, właściwą uważność i właściwą koncentracje. Poprzez właściwy wysiłek, uważność i koncentrację umysł jest nieustannie trenowany, zdyscyplinowany, a także rozwijany. Z kolei dla mądrości pozostają dwa czynniki: właściwa myśl i właściwe zrozumienie – to one stanowią mądrość na szlachetnej ośmiorakiej ścieżce. 

Szlachetne Ośmioraka Ścieżka to sposób na życie, który każdy powinien naśladować, praktykować i rozwijać. Jest to samodyscyplina ciała, słowa i umysłu, samorozwój i samooczyszczenie. Nie ma to nic wspólnego z wiarą, modlitwą, uwielbieniem czy ceremonią. W tym sensie nie ma nic, co można by popularnie nazwać „religijnym”. Jest to ścieżka prowadząca do urzeczywistnienia Ostatecznej Rzeczywistości, do całkowitej wolności, szczęścia i pokoju poprzez doskonałość moralną, duchową i intelektualną.

Obserwuj mnie tutaj: