Noc Walpurgi

Obserwuj mnie tutaj:

Noc Walpurgi

Noc Walpurgii to tradycyjne święto, które obchodzone jest 30 kwietnia. Znane także jako święto duchów lub noc zmarłych. Święto rozpoznawane jest przede wszystkim w północnej części Europy, a zwłaszcza w Skandynawii. Obrzędy i świętowanie różni się w zależności od państwa w jakim pojawia się święto.

Przykładowo w Szwecji, obrzędy skupione są na tradycyjnych pieśniach ludowych, a także paleniu ognisk. Z kolei naród niemiecki przebiera się, wykorzystując kolorowe kostiumy, a dzieci płatają w nich psikusy swoim sąsiadom – jednocześnie wydając głośne okrzyki, których zadaniem jest zatrzymanie powracającego zła. W niektórych państwach dodatkowo można spotkać rozwieszone gałązki liści na domach, a ich zadaniem jest odpędzenie złych duchów. Dla psów gończych rodem z piekła zostawia się kawałek chleba posmarowany miodem, jako ofiarę. 

Noc Walpurgi jest często określana przez neopogan jako „drugie Halloween”” w dzisiejszych czasach, ponieważ nosi wiele podobieństw do obchodów z 31 października, kiedy rozpalane są ogniska, ludzie gromadzą się na przyjęciach, a dzieci oszukują i robią żarty. Jest również rozpoznawana jako „cienki czas” lub „pomiędzy” kiedy zasłona między żywymi a umarłymi jest najcieńsza, a zmarli bliscy mogą wrócić, aby odwiedzić żywych, podczas gdy w tym samym czasie trzeba być na straży przed złowrogimi siłami nadprzyrodzonymi, które mogą zrobić to samo.

Historia Nocy Walpurgi 

Noc Walpurgii swoją historię zaczyna w narodach germańskich. W dawnych czasach noc 30 kwietnia była uznawana za czas, gdy na ziemi rządzą duchy, upiory i czarownice. Według historii tego dnia odbywały się wszystkie sabaty wiedźm i czarownic. 

Ludzie by się chronić przed złymi mocami wywieszali krzyże, a także błogosławione gałązki i zioła. Niektórzy głośno krzyczeli, bili w dzwony i wydawali głośne dźwięki by odstraszyć złe duchy. Wierzono także, że ogień odstrasza upiory, skąd narodził się zwyczaj palenia ognisk. 

Oczywiście początkowo obrzędy pogańskie nie były znane pod nazwą Nocy Walpurgii – dopiero chrześcijański wpływ nadał tym praktykom taką nazwę. Pierwotnie noc ta była powiązana również z obchodami obrzędów płodności i nadejścia wiosny. 

Święta Walpurgia 

Pogańskie święto zostało powiązane z chrześcijańską legendą o świętej Walpurgii. Urodziła się ona w Anglii i została zakonnicą klasztoru Heidenheim (klasztor niemiecki). Według legendy Walpurgia była znachorką i potrafiła wyleczyć wiele chorób u ludzi, także tych nieuleczalnych. 

Powszechnie Walpurgia kojarzona jest z datą 1 maja, ponieważ wtedy też została kanonizowana. Mimo, że data jej kanonizacji jest całkowicie przypadkowo – silnie powiązano jej legendę z pogańskimi świętami, które obecnie znane są pod nazwą Nocy Walpurgii. 

Św. Walpurga została kanonizowana, a jej relikwie przeniesiono z jej opactwa w Heidenheim do miasta Eichstatt 1 maja 870 r. n.e. Data została najprawdopodobniej wybrana tak, aby odpowiadała wcześniejszemu Beltane, zgodnie z polityką średniowiecznego Kościoła ponownego poświęcania pogańskich świąt kultowi chrześcijańskich świętych i wydarzeniom w kalendarzu kościelnym.

Sabaty w Noc Walpurgii 

W wielu regionach Europy Noc Walpurgii połączona jest z sabatami czarownic. To właśnie przed nimi należało się chronić w średniowieczu, dlatego też część osób przebiera się za czarownice i organizuje sabaty, a pozostali przebierają się i w hałaśliwy sposób próbują się chronić przed złymi mocami. Niektóre miasta słyną z organizacji wielkich festynów, które łączą te dwa wydarzenia. 

Obserwuj mnie tutaj: