Właściwości melisy

Melisa lekarska

Melisa lekarska jest gatunkiem byliny z rodziny jasnowatych. Bywa nazywana rojownikiem, pszczelnikiem matecznikiem, starzyszkiem lub cytrynowym zielem. Tradycyjnym obszarem jej występowania była Afryka Północna, zwłaszcza Tunezja i Maroko, Azja Zachodnia, Środkowa, Kaukaz i Pakistan oraz Europa Południowa. Jako roślina zawleczona występuje również poza tymi obszarami, ponadto jest popularną rośliną uprawną. Jako ta ostatnia występuje także w Polsce. Melisa lekarska wyrasta na wysokość do sześćdziesięciu centymetrów. Blaszki jej liści są szeroko jajowate i nieco sercowate u nasady. Brzegi liści są ząbkowane. Na wiosnę melisa wypuszcza niewielki kwiaty u złączeń łodygi i liści. Melisa lekarska wykorzystywana jest w gastronomii, najczęściej jako dodatek do sałatek. Posiada lekko cytrynowy smak.

Właściwości lecznicze melisy lekarskiej

Poza zastosowaniem kulinarnym melisa jest jednym z najpopularniejszych leczniczych ziół. Była stosowana już w medycynie ludowej. Przede wszystkim doceniane są jej właściwości pozytywnie wpływające na uspokojenie oraz na sen. Likwiduje stres, stany lękowe, czy zespół przewlekłego zmęczenia. Pomaga w leczeniu migren i bólu głowy. Melisa lekarska jest rośliną poprawiającą trawienie. Jest wykorzystywania jako środek pielęgnacyjny do włosów przetłuszczających się. Co więcej, łagodzi bóle miesiączkowe oraz mdłości występujące podczas ciąży. Odnotowano jej korzystny wpływ na koncentrację oraz dobrą pamięć. Olejek melisowy posiada właściwości przeciwbakteryjne i grzybobójcze. Jest dzięki nim wykorzystywany jako środek do walki z grzybicą i opryszczkami. Ponadto okład z melisy lekarskiej wykorzystuje się w ramach łagodzenia użądleń owadów.

Występowanie melisy lekarskiej w kulturze

Już w mitologii greckiej występowała nimfa o imieniu Melisa, która naprzykrzała się Zeusowi swoją miłością, przez co zmieniona została przez boga w pszczołę. Według innej wersji mitu Melisa nauczyła ludzi sztuki zbierania miodu. Nazywana była „radością dla serca”. W innych kręgach kulturowych stanowiła magiczną roślinę, mającą likwidować smutek i tęsknotę oraz przepędzać złe uroki.