Lunula

Lunula 

Lunula często określana jest symbolem kobiecości. To słowiańska ozdoba, która swój początek miała już w średniowieczu. Kształtem przypomina półksiężyc, a noszona była głównie przez kobiety jako kwintesencja kobiecości. Naszyjniki z symbolem lunuli znajdowane są w wielu grobowcach słowiańskich przodków. Najstarsze jakie udało się odnaleźć mają kilkanaście wieków. 

Symbolika lunuli

Lunula podobna jest do półksiężyca, ponieważ od dawien dawna księżyc był dla ludzi największym obserwowanym obiektem pozaziemskim. Tak ogromny obiekt mocno odznaczył się we wszystkich wierzeniach, a ponadto cykl faz księżyca mocno przypomina cykl płodności każdej kobiety. 

Słowianie oddawali cześć bóstwom takim jak Słońce i Księżyc, dlatego też używano symboliki solarnej oraz lunarnej. Lunula zaliczana jest do symboliki lunarnej. Uznawano go za symbol kobiecości, ponieważ poza zgodnością faz księżyca z cyklem menstruacyjnym, w wielu wierzeniach to kobiece bóstwa rządziły Księżycem. 

Lunula wywodzi się z nurtów teologicznych powiązanych z płodnością oraz rozrodem. W dawnych czasach wierzono, że tylko potomstwo sprawiało, że kobieta stawała się prawdziwą kobietą. Nic nie miało takiego znaczenia jak posiadanie dzieci. Uznawano, że skoro istnieje kres życia, a wszyscy z czasem zapomną o nas, to potomstwo będzie świadczyć o ludzkim pobycie na Ziemi. 

Lunula jako talizman 

Aby zmiękczyć nieprzewidywalną naturę, ludzie od zawsze robili talizmany. Najczęściej talizmany tworzone były z symbolami Słońca oraz Księżyca, przynosić miały szczęście i zdrowie. Na ziemiach słowiańskich ludzie uważali Księżyc za strażnika Ziemi i indywidualnie każdego człowieka. Zawieszka Lunula chronić miał przed niebezpieczeństwami, katastrofami czy nieziemskimi siłami zła. Ten tradycyjny talizman kobiecy również dawał szczęście w miłości i był patronem ludzi zakochanych. Uważa się, że słowiański naszyjnik ze znakiem księżyca nosiła co druga słowiańska dama, ponieważ w tamtych czasach zdobienie to oprócz piękna miało najgłębsze znaczenie sakralne. 

Słowiańska biżuteria w postaci księżyca przywoływała moc nocnego księżyca, uzdrawiała z bezpłodności, sprzyjała poczęciu oraz podczas porodu dawała ulgę w bólach porodowych. Dodatkowo tego typu zdobienia subtelnie podkreślały werwę i elegancję kobiet. 

Talizman lunuli w kształcie półksiężyca nazwę zaczerpnął z języka łacińskiego i oznaczał „mały księżyc”. Ozdoba ma kształt półksiężyca, którego końce skierowane są w dół lub mają kształt sierpa. Cała figura została podzielona na trzy części – trójkąty. W rezultacie powstało kilka symboli lunuli: środkowa część symbolizowała boginię i władcę snów Maru, lewa strona to nadchodzący miesiąc, a prawa strona mijający. Symbol księżyca reprezentował pełną fazę – 28 dniowy cykl. 

W tamtych czasach można było wykorzystać dowolny materiał do wykonania zawieszki lunuli. Używano mosiądzu, brązu, srebra oraz złota. Każda zawieszka mogła być ozdobiona różnymi liniami, kwiatami, oznakami płodności i trójkątami. Obecnie do wykonania naszyjników z tym symbolem wykorzystuje się głównie kamienie, np. dumortieryt. Kamień ten otwiera osobę, która go nosi, na duchowość, poszerza percepcję oraz intuicję.