Kryptydy

Dziwny świat kryptozoologii 

Nieustannie trwają rozważania nad istnieniem potwora z Loch Ness, wielkiej stopy i innych kryptydów. Niektórzy w nie wierzą. Jednak tajemnica potwora z Loch Ness najwyraźniej wydaje się rozwiązana. Serwisy informacyjne na całym świecie opublikowały artykuły o naukowcach, którzy przeprowadzili badania DNA wody w słynnym szkockim jeziorze i znaleźli wyraźne dowody na obecność węgorzy. To jest trochę rozczarowujące, jeśli weźmie się pod uwagę, że zgodnie z historią raporty o „potworze” sięgają aż do 565 roku. 

Biorąc pod uwagę to wszystko, co dzieje się na świecie, naukowcy z pewnością mają lepsze rzeczy do zrobienia z pieniędzmi z grantów niż ściganie mitycznej istoty. Może nie do końca. Niektórzy uważają, że pogoń za mitologicznymi bestiami ma wiele do zyskania – na przykład, jak doniesiono w 2017 roku, „poszukiwanie mitycznych potworów może pomóc zachować równowagę w prawdziwym świecie”. Mowa tutaj o kryptozoologii, którą National Geographic nazywa badaniem „ukrytego życia lub zwierząt”, dodając, że „sugeruje istnienie, które zostało zapisane w folklorze, coś, co mamy powody podejrzewać, że istnieje”.

Czym jest kryptozoologia? 

Kryptozoologia to nauka badania kryptydów, czyli zwierząt, które istniały dawno temu i nie zostały opisane przez naukę. Najczęściej takie zwierzęta występują w lokalnych legendach czy zostały utrwalone w folklorze. Mowa tutaj o Wielkiej Stopie czy potworze z Loch Ness, które nadal kuszą pełnych nadziei i żądnych przygód odkrywców. Wraz z rozwojem technologii nie wszystkie kryptydy zostały w sferze jedynie pogłosek. 

Obecnie goryl, kałamarnica olbrzymia czy okapi, nie są już pogłoskami i legendami, ale prawdziwymi stworzeniami uznanymi przez naukę. 

Znane stworzenia kryptozoologii 

Jednym z najbardziej znanych jest potwór z jeziora Ness. Według jednej z popularnych hipotez Nessie to plezjozaur, duży gad morski żyjący w czasach dinozaurów, który miał długą szyję i krótkie, przypominające wiosła, płetwy. Podobne stworzenia odnotowano w innych jeziorach na całym świecie. 

Również bardzo znanym stworzeniem jest Wielka Stopa, znana także jako Yeti. Ten słynny kryptyd podobno jest włochatym, podobnym do małpy stworzeniem żyjącym w ostępach Stanów Zjednoczonych i Kanady. Mówi się, że Wielka Stopa ma ogromne stopy – do 50 cm, a jego wysokość sięga od 2 do 3 metrów i chodzi prosto. 

Wilk tasmański, inaczej wilk workowaty, był to duży torbacz jedzący mięso, żyjący w Australii. Miał długi, sztywny ogon, ciemne paski na grzbiecie i zadzie oraz woreczek podobny do innych torbaczy jak kangur czy koala.  Został doprowadzony do wyginięcia w wyniku działalności człowieka i wprowadzenia dzikich psów na kontynent australijski. Ostatni potwierdzony dziki wilk workowaty zaobserwowano na Tasmanii w 1932 r., A ostatni uwięziony zginął w zoo w Hobart na Tasmanii w 1936 r. Chociaż powszechnie uważa się, że wymarły, obserwacje tego dziwnego stworzenia wciąż zdarzają się sporadycznie.

Innym ciekawym przykładem jest Okapi. Gdyby żyrafy i zebry mogły się kojarzyć, ich potomstwo wyglądałoby właśnie jak okapi. Ta dziwnie wyglądająca istota ma pasiaste nogi jak zebra, ale twarz żyrafy. Jego szyja jest znacznie krótsza niż żyrafy, ale podobnie jak jej kuzyn ma wyjątkowo długi język, który może osiągnąć długość do 30 centymetrów. Okapi może używać tego języka do mycia własnych powiek i uszu. Zwierzęta te były znane głównie mieszkańcom lasu deszczowego Kongo, z czasem zamieszkały całą Afrykę. 

Dzięcioł z kości słoniowej to następne zwierzę. W latach dziewięćdziesiątych uważano, że wyginął w wyniku wylesiania i polowań przez kolekcjonerów. Ponownie został odkryty w 2004 roku, kiedy entuzjasta ptaków, pływający kajakiem po wodach w lasach Arkansas, zgłosił, że widział jednego żywego. Naukowcy uzyskali później nagranie wideo przedstawiające ptaka, a także nagranie dźwiękowe jego wołania i charakterystyczny dźwięk, jaki wydaje podczas wiercenia w drzewie. 

Gigantyczne kalmary mogą dorastać do 43 metrów i prawdopodobnie były inspiracją dla krakena, wielorękiego potwora morskiego w norweskim micie. W 2005 roku, japoński naukowcy, po raz pierwszy sfilmowali żywy okaz w jego naturalnym środowisku oceanicznym.