Właściwości jemioły

Jemioła

Jemioła należy do roślin pasożytniczych z rodziny sandałowcowatych i obejmuje mniej więcej od stu trzynastu do stu pięćdziesięciu gatunków. Zasięg występowania obejmuje strefy: umiarkowaną i tropikalną Europy, Azji i Afryki, zaś największe zróżnicowanie rodzaju występuje w dwóch ostatnich spośród tych kontynentów. Dodatkowo w Australii spotkać można cztery gatunki tej rośliny. W Polsce występuje jedynie jemioła pospolita. Jak wygląda ten rodzaj rośliny? Jej system ssawek rozrasta się na roślinach-żywicielach, głównie drzewach, zaś pęd rozgałęzia się, przypominając kształt kuli. Liście długości od dwóch do ośmiu centymetrów są zaokrąglone na końcach i osadzone parami, naprzeciwlegle. Zielone lub żółtozielone przybierają kolor oliwkowy w trakcie zimy. Kwiaty jemioły są niepozorne, a ich średnica to przeważnie dwa lub trzy milimetry. Wyrastają w wiązkach, usytuowane w rozwidleniach pędów. Owocami jemioły są soczyste jagody o jednym lub kilku nasionach, stanowiące pożywienie ptaków.

Lecznicze właściwości jemioły

Już w Starożytności doceniano lecznicze właściwości jemioły, która stanowiła specyfik medyczny na wszystkie choroby. W Japonii wykorzystywano ją w ramach leczenia niepłodności kobiet. Współcześnie wyciąg z pędów i liści jemioły jest wykorzystywany przy leczeniu choroby nadciśnieniowej ze względu na jego zdolność obniżania ciśnienia tętniczego krwi. Ponadto roślina poprawia działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego oraz obieg krwi. Co więcej wykazuje działanie ogólnowzmacniające i regulujące przemianę materii. Poprawia również pracę trzustki.

Symboliczne i kulturalne znaczenie jemioły

Jemiole przypisuje się jednak nie tylko znaczenie lecznicze. W Starożytności traktowano ją jako dar od bogów. Na różnych kontynentach jemioła stanowiła symbol płodności. W Europie wierzyły to chociażby ludy celtyckie. Wynikało to z faktu zachowywania przez jemiołę zielonych liści w okresie, w którym pozostałe rośliny zaprzestawały wegetacji. Obecnie traktujemy tę roślinę jako pretekst do pocałunku w okresie świątecznym, przez co uznaje się ją za symbol miłości. Jemioła stanowiła również symbol ochronny przed nieszczęściem.