Jare gody

Obserwuj mnie tutaj:

Jare Gody 

Jare Gody to starosłowiańskie, pogańskie święta, które trwały nawet kilka dni. Obrzędy rozpoczynały się w równonoc wiosenną. W trakcie tych obchodów żegnano zimę, a następnie hucznie witano nadejście wiosny. Jare Gody swoją nazwę wzięły od imienia boga Jaryły lub inaczej Jarowita. 

Jarowit to bóg który odpowiadał za kult życia, płodności i narodzin. Jar w języku starosłowiańskim oznaczało wiosnę, stąd też może wywodzić się nazwa Jarych Godów. Sam przymiotnik jare obecnie oznacza krzepki, mocny i silny. Taki był bóg Jaryła oraz taka jest wiosna. Wiosna od zawsze była kojarzona z narodzinami nowego życia urodzajowego. Wiosną do życia budzi się cały świat przyrody, a po dniu równonocy dzień zaczyna wygrywać z nocą. Do życia budzi się nie tylko natura ale również ludzie, którzy po przeżyciu zimy w bezczynności wracają do żwawego trybu życia i zwiększonej pracy na polu. 

Obrzędom Jarych Godów towarzyszyło wiele rytuałów, które znane są po dziś dzień. Przemycone zostały w świętowaniu pierwszego dnia wiosny czy w chrześcijańskich świętach Wielkiejnocy. 

Tradycje wywodzące się z Jarych Godów 

Obrzędy Jarych Godów rozpoczynały się w równonoc wiosenną, był to dzień w którym witano wiosnę. Według wierzeń pogańskich powitanie wiosny było kierowane do Jaryły oraz Marzanny. Marzanna była nieodłączną towarzyszką boga płodności i razem jako para byli mocno powiązani ze słowiańskim mitem dotyczącym płodności. 

Topienie Marzanny 

Jaryło jako reprezentant wiosny, a Marzanna symbolizowała odchodzącą zimę. Niektórzy badacze mitów uważają, że Marzanna była boginią całej przyrody, a nie tylko zimy. Zgodnie z ich wierzeniami miała niejedno oblicze, a nadejście wiosny pozwalało jej przeobrazić się w zupełnie nowe wcielenie. Pożegnanie zimy wiązało się z symbolicznym odesłaniem w zaświaty Marzanny – odbywało się to poprzez topienie lub palenie jej kukły. Tradycja ta utrzymuje się po dziś dzień. Niekiedy jest jednocześnie palona i topiona, aby nie decydować o jednej formie pożegnania, a uzyskać pewność, że na pewno odeszła z naszego świata. 

Poprzez podpalenie i utopienie Marzanny zostawiamy za sobą ciemną i ponurą zimę, a z wielką radością witamy jasną i pogodną wiosnę. 

Polanie wodą – Śmigus-Dyngus 

W czasach pogańskich Słowian woda miała ogromne znaczenie. Nie chodziło jedynie o zaspokajanie podstawowych potrzeb takich jak pragnienie, znaczenie było o wiele głębsze. Woda to przede wszystkim symbol czystości, nie tylko dla pogan, ale i obecnie w wielu kulturach i religiach. 

Polanie wodą to jedna z tradycji, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Tradycja znana jest również pod nazwą Lany Poniedziałek czy Śmigus-Dyngus. Obecnie jest to drugi dzień Wielkiejnocy. Polanie się wzajemnie wodą nie zostało wyparte przez kościół, a jedynie przejęte – ponieważ może symbolizować chrzest święty. 

Zgodnie z wierzeniami Słowian – panna, która nie została w ten dzień oblana wodą, już na zawsze zostanie starą panną. 

Kolorowe pisanki 

Następnym rytuałem, który znamy także obecnie to kolorowanie/malowanie pisanek/jajek. Jajko w tym zwyczaju symbolizuje nowe życie czy też siły życiowe. Tak przygotowanymi pisankami ludzie dzielili się między sobą na znak urodzaju i nowej energii na ten nadchodzący okres. Miało to zwiastować dobrobyt i pomyślność. 

Wzory malowane na pisankach najczęściej były powiązane z płodnością. Obecnie pisanki same w sobie nie mają już symboliki powiązanej ze wzorami. 

Obserwuj mnie tutaj: