Izajasz

Izajasz 

Izajasz był hebrajskim prorokiem, o którym wierzono, że żył około 700 lat przed narodzinami Jezusa Chrystusa. Urodzony w Jerozolimie w Izraelu, podobno odnalazł swoje powołanie jako prorok, kiedy ujrzał wizję w roku śmierci króla Ozjasza. Izajasz przepowiedział przyjście Mesjasza Jezusa Chrystusa. Współcześni uczeni wywnioskowali, czego pierwsi chrześcijanie nie mogli: że było więcej niż jeden, prawdopodobnie trzech pisarzy pod jednym nazwiskiem. A każdy z nich może być zupełnie innym człowiekiem. 

Jest jednym z najbardziej fascynujących ludzi w Biblii hebrajskiej – a także jednym z najbardziej tajemniczych. Jego pisma są cytowane częściej niż jakikolwiek inny tekst hebrajski w Nowym Testamencie i nadal należą do najbardziej wpływowych na chrześcijan na całym świecie, nawet we współczesnym społeczeństwie.

Izajasz był zrzędą moralności równych szans: napastował mężczyzn Judy za ich polityczne nieszczęścia, a kobiety za ich niegodziwe zachowanie. Jego słowa były surowe i posunęły się tak daleko, że rzuciły wyzwanie dzisiejszemu zakonowi.

Proroctwa Izajasza 

Przepowiednie proroka Izajasza ocaliły Jerozolimę. Jako niezłomny doradca w czasie wojny, prorok Izajasz raz po raz przepowiadał niewytłumaczalną klęskę wroga. Izajasz, więcej niż zwykły prorok, służył jako królewski doradca wielu królom, począwszy od ostatnich lat panowania króla Uzjasza.

To za panowania Ezechiasza Izajasz zyskał pełną sławę. Wiedząc, że stawienie czoła potędze Asyrii jest daremne, prorok potępił tych, którzy „udają się do Egiptu bez prośby o moją radę, aby schronić się w obronie faraona”, gdyż taka uwertura nie przyniosłaby „ani pomocy, ani korzyści, ale wstyd i łaskę” (Izajasz 30: 2,5).

Udowodniono, że miał rację; około 701 roku p.n.e. nowy asyryjski król Sennacheryb poprowadził potężne siły inwazyjne, aby stłumić bunt Judy. Kamień graniastosłupa Sennacheryba, który szczegółowo opisuje triumfy króla, stwierdza, że co do Ezechiasza, nie poddał się jego jarzmowi. Asyryjski moloch, napędzany dziesiątkami rydwanów, baranów i machin oblężniczych, okazał się nie do powstrzymania. Król Sennacheryb z Asyrii napadł na wszystkie ufortyfikowane miasta Judy i zdobył je.

Ukarany Ezechiasz rzucił się, by uspokoić króla asyryjskiego. Splądrował Świątynię, aby wymyślić okup i dał Sennacherybowi całe srebro, które znaleziono w domu Pańskim. Ale Sennacherib nie był zainteresowany pieniędzmi; chciał samej Jerozolimy. 

W panice Ezechiasz zwrócił się do Izajasza. Z pytaniem co powinien zrobić, na co otrzymał odpowiedź, żeby nic nie robić. Drogą, którą przyszedł, tą samą powrócił i nie wszedł do tego miasta. I rzeczywiście, oblężenie Jerozolimy przez Sennacheryba nie powiodło się, zgodnie z historycznymi źródłami.

Zapowiedź Jezusa 

Podczas ciemnych dni, gdy król Izraela Pekach i król Syrii Rezin najechali Judę, to Izajasz poradził królowi Achazowi, aby uważał, był cicho, nie bał się i nie omdlewał swemu sercu. Aby wskazać krótki okres, w którym królowie zostaną wypędzeni, prorok powiedział: „Młoda kobieta jest brzemienna i urodzi syna, i nada mu imię Emmanuel … zanim dziecko będzie wiedziało, jak odrzucić zło i wybrać dobro, ziemia, której dwóch królów się boisz, zostanie opuszczona” (Izajasz 7: 14,16). Ewangelia Mateusza używa tego wersetu jako zapowiedzi Jezusa jako Mesjasza (Mt 1:23).