Objawy chorobliwej zazdrości

Obserwuj mnie tutaj:

Chora zazdrość

Są emocje, które mają destrukcyjny wpływ nie tylko na życie człowieka, ale również na jego psychikę. Jedną z takich toksycznych dla człowieka emocji jest zazdrość. Emocja, która zapewne nie jest nam obca, nie ma bowiem człowieka, który choć raz w życiu nie poczuł zazdrości. A zazdrość może budzić w nas wszystko. Możemy czuć się zazdrośni o partnera, o przyjaciółkę, o to, co mają inni, a czego nam brakuje. Niestety, człowiek nie jest w stanie kontrolować swoich emocji, zarówno tych dobrych, jak i tych zły. One w jakimś stopniu mają władzę nad nim i mają znaczący wpływ na jego nastrój.

O ile sporadyczna zazdrość jest czymś naturalnym, o tyle jednak chorobliwa zazdrość może budzić niepokój i nie można o niej powiedzieć, że jest czymś normalnym. W jaki sposób odróżnić zwykłą zazdrość od chorobliwej? O chorobliwej zazdrości mówimy wtedy, kiedy człowiek nie potrafi normalnie funkcjonować i jest zazdrosnym niemal o wszystko. I nie chodzi tu wyłącznie o zazdrość odnośnie partnera. Człowiek chorobliwe zazdrosny zazdrości innym dosłownie wszystkiego i nie potrafi pogodzić się z myślą, że innym może żyć się lepiej, że inni osiągają znacznie więcej od niego. Nie dostrzega, że ktoś dostał awans, ponieważ sobie na niego zapracował. Nie dostrzega, że ktoś jest szczęśliwy w związku, ponieważ potrafi dbać o swoje relacje z partnerem. Nie dostrzega, że ktoś coś osiągnął, bo włożył w realizację swoich celów ogromną energię i wysiłek. Człowiek chorobliwie zazdrosny dostrzega jedynie to, czego nie ma i pożąda tego, choć w większości przypadków mógłby osiągnąć równie wiele.

Chorobliwa zazdrość jest szczególnie niebezpieczna dla związków. Osoba chorobliwie zazdrosna nieustannie kontroluje swojego partnera, wymaga od niego nie tylko wierności, ale tego, by skupiał całą swoją uwagę na niej. Najczęściej również traktuje partnera w sposób przedmiotowy, pragnąc mieć go na wyłączność. Jest zazdrosna o jego relacje z innymi ludźmi, o czas, jakie poświęca na pracę czy własne zainteresowania, bo uważa, że w ten sposób odbiera czas, który powinien poświęcać wyłącznie jej. Potrafi urządzić mu sceny zazdrości nie zważając ani na miejsce, ani na obecność innych ludzi. Chorobliwa zazdrość może również przejawiać się poprzez agresję, zarówno słowną, jak i fizyczną, poprzez szantaż emocjonalny. W rzeczywistości taka zazdrość niszczy nie tylko związek, ale również tkwiących w nich ludzi. Skutecznie niszczy te uczucia, które ich łączyły. Skutecznie niszczy miłość partnera, a życie osoby, która jest chorobliwie zazdrosna, zamienia w prawdziwe piekło. Żyje ona w nieustannym lęku przez utratą partnera, przestaje się kontrolować. Związek, który miał uszczęśliwiać, zamienia się w toksyczny. Taki związek może trwać bardzo długo tylko dlatego, że partner osoby chorobliwie zazdrosnej zostaje przez nią osaczony i zaszantażowany groźbą popełnienia samobójstwa. Najczęściej jednak związki, w których przejawy chorobliwej zazdrości nasilają się i zaczynają coraz bardziej utrudniać wspólne życie, rozpadają się.

Niestety, z chorobliwą zazdrością bardzo trudno jest walczyć. Może tu pomóc terapia, ale chorobliwa zazdrość jest po prostu częścią natury człowieka i zawsze istnieje ryzyko, że prędzej czy później znów przypomni o sobie. Można jednak na swój sposób usprawiedliwić osobę, która jest chorobliwie zazdrosna – nie jest ona w stanie w pełni kontrolować swoich emocji, swojego zachowania i choć trudno być wobec niej wyrozumiałym, to należy postarać się ją zrozumieć.

Obserwuj mnie tutaj: